Maskinar du kunne budd i

Leverandør: Science Photo Library / Scanpix | CC (by nc sa)

Et glimt inn i ENIAC

Det blei sagt at ENIAC var ein svært personleg datamaskin. Ikkje fordi ein kunne bere han med seg, men fordi ein kunne bu inni han!

ENIAC var 30 meter lang og nesten tre meter høg, han vog 30 tonn, inneheldt 17 468 radiorøyr og kunne utføre 100 000 kalkulasjonar i sekundet. Ein kunne vandre omkring i han og sjå på mens programma blei utførte.

Det blei bygd fleire mekaniske datamaskinar i første halvdelen av 1900-talet. Dei var ikkje så avanserte som den Babbage hadde teikna, men kunne brukast til å handtere store talseriar frå folketeljingar og i bank- og forsikringsbransjen. IBM var ein av produsentane.

Da krigen kom, auka behovet for avanserte berekningar. Kodar skulle knekkjast, og våpen gjerast meir treffsikre. For å få til det, måtte ein utnytte den nye elektroniske teknologien. Det blei brukt store ressursar på å utvikle digitale datamaskinar. Amerikanarane bygde ENIAC og IBMs Mark I. Engelskmennene bygde ein dei kalla Colossus.

Leverandør: Science Photo Library / Scanpix | CC (by nc sa)

Kretskort frå fire forskjellige datamaskinar bygde mellom 1940 og 1960, med dei vakre namna ENIAC (til venstre), EDVAC, ORDVAC og BRLESC-I. Legg merke til korleis storleiken allereie da var på veg nedover.

Det var på denne tida nokre av dei omgrepa vi forbind med data, blei forma. Ordet «computer» («bereknar») blei opphavleg brukt om dei matematikarane som utførte ballistiske berekningar i våpenindustrien. No overtok ENIAC den jobben. På ein time kunne han gjere like mange berekningar som 50 matematikarar klarte på eit heilt år. Ikkje så underleg at det heretter var maskinane som gjekk under namnet «computer».

Alle radiorøyra inne i datamaskinane utvikla varme som kunne verke tiltrekkjande på møll (bugs). Da måtte teknikarane inn i maskinen for å finne insekta og fjerne dei. Denne jobben kalla dei «debugging». Ordet blir framleis brukt om å rette opp feil («bugs») i dataprogramma.